Roger Waters - Amused to Death 2015 release

[Technative]

Er is al het nodige geschreven over de nieuwe uitgave van Amused to Death, maar ik wil er toch nog even m'n eigen bevindingen over neerpennen.

Op hifi.nl staat een review maar om heel eerlijk te zijn ben ik het hier niet helemaal mee eens. Gesteld wordt dat deze nieuwe uitgave grotendeels hetzelfde klinkt als de 1992 uitgave. Ik persoonlijk vind deze nieuwe uitgave eigenlijk totaal anders klinken. Zowel de CD als de Bluray zijn niet te vergelijken met het origineel in meerdere opzichten. Ik laat de 5.1 versie even buiten beschouwing, want daarvan is het logisch dat deze anders zou klinken.

De stereo-track op de Bluray en de CD klinken wat minder "compact" en minder "integraal" dan de originele CD, naar mijn idee. Dit wordt veroorzaakt doordat effecten nu veel harder in de mix zitten, maar ook doordat diverse instrumentpartijen wat meer naar de voorgrond zijn afgemixed. Zo zijn in een aantal tracks strijkers veel beter hoorbaar (meer naar de voorgrond), bijgeluiden in gitaarsolo's beter hoorbaar en ook de gesproken effecten (de stemmen van de TV, de robotstem uit Space Odyssey 2000, enz) zijn veel meer naar de voorgrond afgemixed.

Wat me verder ook opvalt is dat het bijvoorbeeld in de track "Watching TV" lijkt of er een nieuwe gitaarsolo is ingespeeld. Dit stuk springt er echt uit en klinkt heel anders dan op de originele CD. Tot slot is ook hoorbaar dat de CD nu in 4 stukken is opgedeeld. Waar muziek op de oude release in een stuk doorloopt, zijn in de 2015 release pauzes te horen; vermoedelijk is dit gedaan om op 2 platen te passen.

Naast deze nieuwe release en de originele release heb ik ook nog de Mastersound Edition; deze heeft eigenlijk mijn persoonlijke voorkeur. Vanaf de eerste uitgave van het album in 1992 luister ik al naar deze CD en ken deze door en door. De Mastersound Edition gaat net even wat verder dan de normale CD doordat kleine details (echo's en kleine geluidjes zoals ademen en roggelen, houtsplinters die in het rond springen, belletjes van de slee, enz) net wat beter hoorbaar zijn. ook klinkt de MasterSound Edition net wat meer vloeiend dan de reguliere uitgave.

De nieuwe uitgave is heel fraai, maar misschien wel een beetje "overdone", wat mij betreft. De originele uitgave is heerlijk beluisterbaar, terwijl ik bij de nieuwe uitgave soms nog verrast wordt door echo's en andere dingen die er te veel uitspringen wat mij betreft. Waarschijnlijk is het een kwestie van gewenning. Als ik AtD opzet wordt dat waarschijnlijk toch weer gewoon lekker de Mastersound Edition, hoewel ik toch heel blij ben ook deze remaster in bezit te hebben.

[chansig]

Even een vraagje over de wijze van vergelijken. Heb je ze in de afgelopen dagen naast elkaar gehoord en vervolgens de genoemde verschillen vast gesteld ?

Zelf heb ik hem via Deezer (FLAC) geluisterd...leuk album. Oudere albums ken ik niet qua klank..dus kan er niets zinnigs over zeggen als het gaat om de verschillen.

Gr Hans

[Technative]

Ja, ik heb alle uitgaven vergeleken.  De Mastersound ken ik zo goed, die kan ik dromen dus dan is het makkelijk om de verschillen direct al vast te stellen.

[chansig]

Oke...maar zat mij meer in dat je van de week aangaf dat je set de afgelopen periode behoorlijk omhoog gekrikt is qua weergave...dus vandaar de vraag. Maar je hebt alles op je huidige set vergelijken.

Sowieso een leuk verhaal of je het er mee eens bent of niet.

Gr Hans